หมดกังวัลเรื่องซื้อ-ขายมีแต่ความสนุกนอกสนาม - สยามกีฬา

ดูลิเวอร์พูลในเวลานี้กลายเป็นสนุกไปกับเรื่องนอกสนามด้วย ตรงความเขี้ยวลากดินที่แทบจะไม่มีดีลไหนเสียเปรียบคู่เจรจาเลย

แฟนบอลลิเวอร์พูลเคยหงุดหงิดกับการซื้อขายผู้เล่นที่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นฝ่ายเสียเปรียบอยู่เสมอ คล้ายกับตกเป็นเบี้ยล่างคณะเจรจาของทีมอื่นๆ ร่ำไป

ซื้อแพง ขายถูก ได้นักเตะคุณภาพเกรดบีในราคาเกรดเอ เสียนักเตะเกรดเอในราคาเกรดซี

แฟนบอลเห็นก็กุมขมับ เอาอีกแล้ว เสียเปรียบเขาอีกแล้ว

แต่ความได้เปรียบเสียเปรียบนั้นไม่ถึงกับเป็นเรื่องใหญ่เพราะมันไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับเรื่องในสนาม เป็นแค่การเสียหน้าเล็กๆ น้อยๆ

ความสนุกในการลงตลาดซื้อขายของลิเวอร์พูลเริ่มเปลี่ยนไปในยุคที่ เจอร์เก้น คล็อปป์ เข้ามาสู่แอนฟิลด์ไล่เลี่ยกับการเลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นผู้อำนวยการกีฬาของ ไมเคิ่ล เอ๊ดเวิร์ดส์

เพราะนับจากนั้นการซื้อขายของลิเวอร์พูลก็เข้าตาโชะเชะกับผลงานในสนาม กลายเป็นการประสานงานที่พาทีมก้าวกระโดด ชนะคู่ต่อสู้ได้ตั้งแต่บนโต๊ะเจรจา ซื้อนักเตะคุณภาพโคตรแพงในราคาแสนถูก หรือยอมจ่ายราคาสุดโหดเป็นสถิติโลกก็ได้แต่ขุนพลที่ได้มายิ่งแพงเกินราคาขึ้นไปอีกทั้งฝีเท้าและแคแร็กเตอร์

ซื้อโรเบิร์ตสัน 10 ล้าน ซื้อซาลาห์ 43.9 ล้าน ซื้อฟาบินโญ่ 43.7 ล้าน ซื้อมาเน่ 34 ล้าน ซื้ออลีสซง 65 ล้าน ซื้อฟาน ไดค์ 75 ล้าน..

การขายนักเตะยิ่งไปกันใหญ่ เอ๊ดเวิร์ดส์ ปล่อยผู้เล่นที่ไม่อยู่ในแผนการทำทีมด้วยราคาราวกับเสกได้ หลายคนเกาหัวแกรกๆ ว่าขายได้ราคาขนาดนั้นได้ยังไง

ขาย จอร์ดอน ไอบ์ 15 ล้าน ขาย โดมินิก โซลันกี้ 20+4 ล้าน ขาย รีอาน บริวสเตอร์ 23.5 ล้าน ได้ค่ายืม มามาดู ซาโก้ 2 ล้านก่อนขาย 26 ล้าน

ไม่เต็มใจขาย ฟิลิปเป้ คูตินโญ่ เท่าไหร่หรอก แต่เมื่อจำเป็นต้องขายก็รีดเอาจากบาร์เซโลน่าได้ 142 ล้าน

หินสุดๆ ชนิดเดินไปทางไหนก็เห็นรอยเขี้ยวบนพื้นลากตามไปเป็นทาง

เป็นความประทับใจใหม่ของเดอะค็อป เออว่ะ.. ฟุตบอลนอกสนามก็สนุกดีนะ ที่ผ่านมาไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อน จะซื้อจะขายใครก็เอาเถิด แพงบ้าง ถูกบ้าง รีบซื้อแบบร้อนรนหรือโดนย้อมแมวขายมาบ้างก็ช่างมันเพราะเราเชียร์ทีมเวลาเล่นในสนามพอก็กลายเป็นสนุกไปกับเหลี่ยมคูไหวพริบในการเจรจาซื้อขายของผู้อำนวยการกีฬา

มีเอ๊ดเวิร์ดส์อยู่ทั้งคนแฟนบอลมั่นใจว่าจะได้นักเตะดีๆ เชื่อใจว่าจะขายผู้เล่นได้ราคา เหมือนว่ามีคล็อปป์อีกคนบนโต๊ะเจรจา คือเป็นเบอร์ต้นๆ ในวงการนั้น

เพราะฉะนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่จะมีเสียงบ่นจากแฟนบอลว่าแล้วทีมจะทำอย่างไรเมื่อ ไมเคิ่ล เอ๊ดเวิร์ดส์ ไม่อยู่แล้ว

หลังสิบปีครึ่งแห่งความทุ่มเทนับตั้งแต่เข้ามาทำงานในตำแหน่งหัวหน้าทีมวิเคราะห์เมื่อปี 2011 เอ๊ดเวิร์ดส์ประกาศล่วงหน้าว่าจะอำลาตำแหน่งผู้อำนวยการกีฬาของสโมสรเพื่อไปเผชิญกับความท้าทายใหม่ๆ

แน่นอนเราได้ยินชื่อ จูเลียน วอร์ด ว่าจะขึ้นมารับตำแหน่งผู้อำนวยการกีฬาต่อจากเอ๊ดเวิร์ดส์ แต่ความที่เทใจทั้งหมดให้เอ๊ดเวิร์ดส์ไปแล้วจึงไม่แปลกที่จะกังวล

การเริ่มงานแบบชิมลางไปในตัวในดีล หลุยส์ ดิอาซ นี้ถือเป็นก้าวแรกที่สวยงามสำหรับวอร์ด เขายังไม่ได้เป็นผู้อำนวยการกีฬาหรอกครับแต่ได้รับความไว้วางใจให้เป็นคนรับผิดชอบการเจรจาซื้อขายในครั้งนี้

จะบอกว่าเป็นดีลแรกของวอร์ดก็คงไม่ผิด เพราะเราไม่รู้ว่าสุดยอดดีลที่ผ่านๆ มาของเอ๊ดเวิร์ดส์นั้นวอร์ดมีส่วนสำคัญกับแต่ละดีลมากน้อยแค่ไหน แต่ที่แน่ๆ ในฐานะมือขวา การทำงานของวอร์ดย่อมมีความหมายสำหรับเอ๊ดเวิร์ดส์

การได้ตัว หลุยส์ ดิอาซ ที่ถือเป็นดาวดังในระดับทีมยักษ์ใหญ่ทั่วยุโรปหมายปองในราคา 37.5 ล้านปอนด์ เพิ่มเติมได้อีก 12.5 ล้านปอนด์ตามเงื่อนไขในอนาคตจากราคาเต็ม 67 ล้านปอนด์ที่ เอฟซี ปอร์โต้ ตั้งเอาไว้เป็นค่าฉีกสัญญาพอจะฉายภาพความเป็น ไมเคิ่ล เอ๊ดเวิร์ดส์ ในตัว จูเลียน วอร์ด ให้เราได้เห็นเหมือนกัน

แน่นอนครับ เอ๊ดเวิร์ดส์ก็คือเอ๊ดเวิร์ดส์ วอร์ดก็คือวอร์ด จะอย่างไรก็คนละคนกัน แต่คล้ายกับว่าทิศทางบนโต๊ะเจรจายังไปได้ดีตามที่มันเป็นอยู่

บางทีเราอาจจะได้เห็นฝีมือของวอร์ดในอีกสองวันที่เหลือของตลาดซื้อขายนักเตะรอบนี้ก็ได้ ขาเข้าจะมีใครเพิ่มมาแบบฮือฮาไหม หรือขาออกจะเป็นอย่างไร ตอนนี้สื่อกำลังจับตาดูที่ ดิว็อก โอริกี้ กับ ทาคุมิ มินามิโนะ

ถ้าต้องปล่อย.. จะปล่อยได้ในราคาระดับไหน แต่ถ้าไม่ปล่อยก็เป็นไปตามนั้น มันอาจจะยังปล่อยในราคาที่ดีที่สุดไม่ได้หรือทั้งสองคนยังอยู่ในแผนการทำทีมของคล็อปป์ก็เป็นไปได้ทั้งสิ้น

คำถามที่ว่าลิเวอร์พูลจะสรรหาบุคลากรที่มีความสามารถระดับ ไมเคิ่ล เอ๊ดเวิร์ดส์ มาแทนได้ไหมนั้นแม้จะยังตอบไม่ได้เพราะความคมในการมองศักยภาพนักเตะยังต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์

แต่ที่แน่ๆ คือทีมไม่ต้องเสียเวลาเสาะหาใครอีกแล้ว จูเลียน วอร์ด คือคำตอบนั้นแล้ว

และเขาก็ทำงานแรกได้ไม่เลวทีเดียว..

Photo: liverpoolfc / จูเลียน วอร์ด (ซ้าย) กับ ไมเคิ่ล เอ๊ดเวิร์ดส์